ทำเพื่อ?
โปรเจ็กต์นี้เป็นส่วนหนึ่งของนิทรรศการ DesignPLANT ในหัวข้อ Domestic
พวกเราตีโจทย์อิงสถานการณ์โควิดไว้ประมาณว่า ถ้าอยากทำกระเป๋าขายแต่ไม่สามารถเดินทางไปไหนมาไหนได้ ทุกกระบวนการจะสามารถเกิดขึ้นภายในบริเวณไม่เกิน 2 กิโลเมตรรอบบ้าน (ระยะที่เดินเท้าไหว) ได้หรือไม่ ซึ่งนำมาสู่ความท้าทายหลักๆ 2 ข้อ
1. ต้องใช้วัตถุดิบเท่าที่มีขายในย่านนี้ ซึ่งไม่ได้มีความหลากหลายเท่าสำเพ็งหรือเจริญรัถ
2. ต้องใช้บริการช่างแถวบ้าน ที่โดยพื้นฐานเป็นช่างเย็บ/ซ่อมแซมเสื้อผ้า ซึ่งใช้ทักษะและอุปกรณ์ที่ค่อนข้างแตกต่างจากการทำกระเป๋า (ช่างทำกระเป๋ามักอยู่ตามโรงงาน ไม่ได้มาเปิดร้านเอง)
เนื่องจากแถวบ้านมีช่างหลายคน จึงอยากใช้โอกาสนี้ในการทำความรู้จักช่างแต่ละคนไปด้วย เผื่อร่วมงานอื่นในอนาคต และเพื่อที่จะเห็นความแตกต่างของช่างแต่ละคนได้ชัดที่สุด เราเลยนำดีไซน์กระเป๋าแบบเดียวกัน วัสดุเดียวกัน ไปให้แต่ละคนผลิต แล้วนำมาเทียบกันในมิติต่างๆ ซึ่งรูปที่ใช้ในการอธิบายช่าง ตั้งใจทำขึ้นมาให้หยาบกว่าที่ควรจะเป็น เพื่อเปิดโอกาสให้ช่างสับสนและแก้ปัญหาตามแนวทางตัวเอง เผื่อจะเจอความเป็นไปได้ใหม่ๆ (ไอเดียส่วนหนึ่งมาจากปมในอดีตที่ผลลัพธ์จากช่างมักออกมาไม่ตรงแบบที่คิดไว้ แม้จะบรีฟละเอียดแค่ไหน คราวนี้จึงเปิดโอกาสให้ความคลาดเคลื่อนได้แสดงออกเต็มที่) ผลพลอยได้อีกอย่างจากการมีช่างให้เทียบหลายคน คือทำให้รู้ว่า เวลาโดนคอมเมนต์ว่างานยาก มันเป็นความลำบากสากลที่ทุกคนคิดตรงกัน หรือความยากนั้นขึ้นอยู่กับความถนัดของแต่ละคนกันแน่ หากเป็นแบบแรกจะได้พิจารณาตัวเอง หากเป็นแบบหลัง จะได้พิจารณาเลือกช่างให้เหมาะกับงาน
